"Тирләп-пешеп...": Җәвит Шакиров әле дә саклаган гадәте турында сөйли

 

– Бакчада эшләргә яратам. Ике ай авылда, әниләр янында булдык. Андагы бакча эшләрен төгәлләп килдек. Авылда помидорлар утырткан идем, шуларны күчерергә дип шәһәргә кайттым. Бу – бакча эшләрен яратуның бер билгеседер дә. Бакчада кыяр, помидор, җир җиләге, бөтнек, чия, кура җиләге үстерәбез. Суган һәм сарымсак утыртмыйм, чөнки авылдан алып киләм. Алар белән мәшәкатьләнеп ятмыйм. Аннары, Казандагы бакчабыз зур түгел, шуңа күрә күбрәк кыяр белән помидор үстерәм. Аларны тозларга да, ашарга да яратабыз. Быел алма бик күп булырга охшап тора, алмадан кайнатма ясаячакмын.

 

 

– Яхшы уңыш алу өчен үсемлекләр белән сөйләшергә кирәк. Мин помидорларым белән гел сөйләшәм. Кайвакытта ирем дә: «Кем белән сөйләшәсең соң син?» – дип сорап куя. Яшелчәләргә «үсегез, мул уңыш биреп, безне сөендерегез» дип назлап дәшсәң һәм эшеңне яратып башкарсаң, уңыш алырга мөмкин.

 

 

– Бакчада эшләү – ял итүгә тиң. Монда бөтен проблемаларыңнан арынып, уйланырга мөмкин. Чүп утау дисеңме, помидор күчерү дисеңме – барысын да үз итәм. Шәһәр кешесенең бакчасы әти-әнисе янында, авылда, шуңа күрә Казаннан авылга кайтып, вак-төяк эшләрне төгәлләп килергә туры килә. Инде бакчага утыртырга тиешле бөтен орлыкларны чәчеп бетердем дисәм дә була. Кишер, чөгендер, суган утырттым, кыярлар үрмәләп тә килә инде. Помидорлар гына теплицада утыра, көннәр җылынуга күчереп утыртачакмын. Әллә нинди ят яшелчә һәм җиләк-җимешләр утырттым дип мактана алмыйм. Артист кеше гел авылда утыра алмый, юлда күп йөрергә туры килә. Бу исә – бөтен бакча әнигә генә кала дигән сүз. Шуңа да эшкәртә һәм тәрбияли алган кадәрле генә утыртабыз. Шул җитә дә. Ләкин виноград белән әстерхан чикләвеге үстерәбез. Әмма әстерхан чикләвеге безнең якка ияләшмәгән, өлгереп җитә алмый.

 

 

– Бакча эшләрен нык яратам. Тирләп-пешеп, онытылып эшләү үзенә бер рәхәт. Бакчада эшнең бетәсе юк аның. Кечкенәдән үк бакчада казынырга, шунда кайнарга яраттым. Әле дә бу гадәтемне саклыйм. Эш юкта да бакчага чыгып, эш табып керәбез. Менә бүген дә бакчага чыккан идек, Зөлфия апаң бер чиләк тузганак җыеп алып керде.

 

 

– Карбыз белән кавыннан кала бөтен әйбер дә – бакчада, Аллаһыга шөкер. Шулар янына чыгып, рәхәтләнеп сөйләшеп, шаярып, җаның-тәнеңне биреп эшләп, мул уңыш кына көтәсе кала.

 

Концертлар булмагач,

 

Юк мани-мани, акча да!

 

Зато рәхәтләнәм эшләп

 

Үзебезнең бакчада.