Гөлүсә Закирова: "Асаф Вәлиев белән  кочаклашып төшкән фотомны күргәч, кем нәрсә уйлар?"

Иң башта, яшермим: көендем, билгеле. Ничек инде? Мин хәзер гадәткә кергәнчә, инстатасманы карап, кемнең кая барганын белә алмыйммыни хәзер? Әнә теге кичә Асаф Вәлиев белән төшкән фотома ничә лайк җыйганын да күрә алмыйммы? Үч иткәндәй, кичә “Интертат” аны өйләнгән дип тә язып чыккан, минем белән кочаклашып төшкәнен күргәч, кем нәрсә уйлар? Менә шундый уй дисәң, уй булып бетмәгән борчу хисләре урап алды.

 

Икенче курку җитдирәк булып чыкты. Инстабитемдә минем гаилә фотолары да бар. Шәхси фотолар да куйганыма җанны үкенеч бөтереп алды. Вәт надан, шулай ярыймы инде? Нәрсәгә дип тормышыңның сиңа кызыклы тоелган күренешләрен куя бардың? Хәзер теге явыз ватып-җимерүче адәм, аны башка максатларда файдаланса? Әбиемнең – намаз карчыгының бер сүзе искә төшә: саклану барыннан да хәерлерәк. Менә бит, заман уенчыгына бирелеп, теткәнмен генә фототормышта яшәп…

 

Кинәт күзләрем ачылып киткәндәй булды. Инстабитем югалса да, гаиләм янәшәмдә икән бит! Иртән торып гадәттәгечә эшкә җыенам, әлбәттә, шәхесләр белән дә күрешәчәкмен, фотога төшсәм, үземнең альбомыма урнаштырыра алам. Гөлем шулай ук чәчәк ата, мичтә гадәттәгечә табикмәкләр пешә, юлга да чыкмый тормам, һәр сәяхәттән бер кочак “тере” фото белән кайтачакмын!

 

Һәр югалтудан сабак алыйк, әйдә. Ул сабакның беренчесе: тормышыңда булган бөтен вакыйганы социаль челтәрләргә куюдан тукта! Аларның күбесе сиңа гына кызыклы.

 

Икенчесе: гаиләң, балаң – бик шәхси нәрсә, аларны ятлар күзенә тәкъдим иткәнче мең кат уйла. Күзләрнең төрлесе бар. Бөтен кеше дә сөбханаллаһ диеп карамаячак! И-и бу бәхетле инде, дип кара энергия түгүчеләр дә аз түгел. Бу кагыйдәне үзләштергән кеше көндәлек тормышында чыннан да бәхетле яши ала.

 

Өченчесе: социаль челтәрдә утыра-утыра, яңа бер уйдырма тормыш барлыкка килүчән. Гадәттә ул синең җитешсезлекләреңне (аларны үзең беләсең инде) каплап, яхшы итеп күрергә теләгән яклардан гыйбарәт. Һәм, ни галәмәт, син үзең дә шуларга ышана башлыйсың. Иң куркынычы: сиңа көндәлек тормышта түгел, ә уйлап чыгарылган шул дөньяда кызыклырак була башлый. Зомбилашу сымаграк килеп чыга.

 

Тагын бер сабак: техника белән бәйле теләсә нәрсә уалучан, юкка чыгучан. Әйтик, “Идел” журналының өч ел элеккеге электрон вариантлары булмаска мөмкин, ә кәгазь журналлары исән!

 

Менә шул. Инстадөнья мине югалтуын сизмәячәк, билгеле. Без анда диңгездәге бер тамчы гына. Үзем бераз юксынырмын, билгеле. Ул дөньяга бәйлелектән ни дәрәҗәдә котылуга карап, тернәкләнәсе инде…