ТЕЛЕФОННАН СӨЙЛӘШҮ

– Исәнмесез. Бу Туфан Миңнуллинмы?

– Туфан Миңнуллин.

– Бу Сезнең телефонмы?

– Минеке.

– Бик яхшы. Ату Сезнең телефон дип бирделәр дә кем биргәнен әйтмә диделәр. Бирүчене ачуланмагыз инде.

– Бирүчене ачуланмыйм.

– Мине ачуланасызмы?

– Сезне дә ачуланмыйм.

– Рәхмәт. Бер соравым бар иде Сезгә.

– Рәхим итегез.

– «Шулай булды шул» дигән театрны Сез яздыгызмы.

– Мин.

– Сорамакчы идем, Сез аны язып ни әйтергә теләдегез?

– Сез спектакльне карадыгызмы соң?

– Юк, мин карамадым. Хатын карап кайткан. Мин телевизордан хоккей карадым.

– Хатыныгыз карагач, нигә ул шалтыратмый?

– Ояла. Миңа сорарга куша.

– Кемнән ояла? Нидән ояла?

– Кем белә инде аны – хатын-кызны. Башы эшләмәгән килеш театрга бара да, кайткач, мине аптырата. Нигә алай да, нигә болай… Менә синең театрны карап кайтты да нигә Туфан Миңнуллин зинадан бала табыгыз дип язган ди. Дөресме?

– Хатыныгызга әйтегез, тагын бер тапкыр игътибар беләнрәк карасын.

– Һәй, караса да, аңламый ул. Үзем барып карап кайтам әле. Карагач, шалтыратырмын, ярыймы.

– Ярый.

– Сау булыгыз.

– Исән булыгыз. Хатыныгызга сәлам әйтегез.

* * *

 – Исәнмесез. Миңнуллин Туфан депутатыбызмы?

–  Әйе. Исәнмесез.

– Сезне ничек күрергә булыр икән.

– Сез кайда? Авылдамы?

– Авылда шул. Үтенечем бар иде.

– Телефоннан гына әйтеп булмыймы?

– Буладыр да. Күреп сөйләшү кирәк.

– Бу салкында Казанга килеп йөргәнче бәлки телефоннан гына әйтерсез.

– Алай да була. Шулай да. Бераз күчтәнәч тә бар иде.

– Күчтәнәчне дус-ишләргә, туган-тумачаларга бирәләр түгелме соң?

– Сез дә безнең якын кешебез бит. Үзебез сайладык.

– Күчтәнәчегез нәрсә соң?

– Нәрсә дип... Авыл җирендә шул каз инде. Берәр банка бал да шунда.

– Күчтәнәчкә каз белән бал алмыйм бит мин.

– Нәрсә аласыз?

– Кыш кышлаган тана я печелгән үгез.

– Һе... Ул инде күчтәнәч булмый торгандыр.

– Нәрсә була соң?

– Бар бугай инде аның сүзе. Ярый эш анда түгел. Йомыш бик серъезный.

– Әйтегез соң телефоннан. Кулымнан килсә, күчтәнәчсез дә ярдәм итәрмен.

– Шулай дисезме? Малай укып бетерә быел.

– Укырга кертергә кирәкме?

– Алай гына түгел шул. Ваенкаматка чакыра башладылар. Укып бетерүгә армиягә алулары бар.

– Җибәрәсегез килмиме?

– Кемнең килсен. Безнең заманда гына теләп бара идек. Хәзер бит, беләсез.

– Мин ничек ярдәм итә алам?

– Анысын Сез беләсез инде аның.

– Белмим шул.

– Нәрсә, тана белән үгез дисезмени?

– Юк, тана яки печелгән үгез.

– Нишлисең инде. Берәр язу бирәсездер бит.

– Нәрсә дип?

– Фәлән фәлән нәрсә өчен тана алдым дип.

– Андый эш алай эшләнми ул.

– Ничек эшләнә соң?

– Каз белән балны бирмәкче идегез бит, беләсездер.

– Шулай дисезме?

– Шулай дим.

– Хушыгыз алайса.

– Хушыгыз.