"Пистолет тоткан баланы күреп, ике күзе дүрт була"

Шулай көннәрдән бер көнне ул урамда уйнап йөргәндә, Хөппиҗан әбиләр тыкрыгына килеп чыга. Тыкрыкта, малайның күзе Хөппиҗан әбинең бәрәңге бакчасын әйләндереп алган читән янындарак, җирдән чак кына чыгып торган чүпрәк кисәгенә төшә. Балага барысын да белергә, тотып карарга, тикшерергә кирәк. Зиннур да чүпрәкне тарта башлый. Ул чүпрәк кенә түгел, ә төргәк икән. Кечкенә булса да, киноларда күргәне бар, чүпрәк эченнән пистолет килеп чыга. Зиннур моның уенчык кына түгел, утлы корал икәнен белә. Пистолетны чүпрәктән сүтеп ала да, аны кулына тотып, урам буйлап китә. Карый, каршысына бер абый килә.

 

– Абый, шикәр бир, шикәр бирмәсәң, мин сине атам, – ди Зиннур.

Авылдаш абыйның пистолет тоткан баланы күреп, ике күзе дүрт була. Ялгыш тәтесенә басса, беттең дигән сүз. Тактадан кисеп ясалган, аннан кара буяуга буялган да түгел, чып-чын пистолет бит. Патроннары бармы-юкмы, анысын агай белми бит әле.

– Бирәм, бирәм, балакаем, берне түгел ике шакмак шикәр бирәм, – ди теге абый.

– Бир!

– Бирәм дидем бит инде. Бирәм.

–Тизрәк бир, бирмәсәң, атам.

– Атма инде, мин бит үләм.

– Шикәр бир.

– Минем бит әле кесәмдә шикәр юк, әйдә безнең өйгә кайтабыз. Безнең өйдә шикәр бик күп. Мин сиңа күп итеп шикәр бирәм.

– Чынлапмы?

Зиннурның йөзе яктырып китә.

– Чынлап әйтәм, мин сиңа әллә ничаклы шикәр бирәм, – ди абый кеше. Үзе акрын-акрын гына Зиннурга якынлаша.

Тиз генә күп шикәрнең хуҗасы булу шатлыгыннан Зиннурның уяулыгы югала. Теге агай Зиннурга якын ук килеп, аның кулына нык кына сугып җибәрә дә, Зиннурның кулындагы наганы очып барып җиргә төшә. Агай пистолетны ала һәм:

– Малай актыгы, колагыңны борырмын, югал күз алдыннан, – дип, китеп бара.

 

Зиннур үзенең беркатлылыгы аркасында нагансыз да, шикәрсез дә кала.