|
|
Бүген кемнәр туган
|
|
Архив
|
09.08.2017 Язмыш
Бер генә хатынга да ышанычым калмады...Үсмер чагымда, егетлек чорында кешеләр белән, бигрәк тә хатын-кызлар белән аралаша белми торган оялчан, бик аз сүзле бер мокыт идем мин. Шунлыктан тәүге сөйгән кызыма да мәхәббәтемне белдерә алмый калдым. Тора-бара тормыш үзгәрттеме, язу өчен кешеләр белән аралашуның кирәген аңлап, үзем “шомара” башладыммы, һәр очраган кеше белән ачылып китеп, эчкерсез аралашырга гадәтләндем. Аралаша алу – үзе бер һөнәр. Кеше күңеленә ачкыч таба белү, тормыш хәсрәтләреннән үз эченә бикләнгән кешенең кара “кайгы төенен” чишеп, эчендәгеләрен тышка чыгарту, психологик, нечкә бер сәнгать төре кебек дияр идем. Гипноз белән эш итүче психотерапевтлар кебек булдыра алмасам да, ишләрем арасында үз эченә бикләнеп йөргән бер бичараның телен чишеп, хәсрәтләрен уртаклаша алам икән, үземне аз булса да бәхетле саныйм. Шундый чакларда татар, башкорт классигы, язучы, шагыйрь Мәҗит Гафуриның ярлы катлам халыкка багышлап язган шигырь сүзләре күңелемә килә: “Кайда ярлы, кайда моңлы, кайда зарлы күп була – мин шулар арасында булам, алар белән килешеп була...” “Тышлары керле булса да, юк аларда эч кере, гәпләшеп утырасың рәхәтләнеп син дә мин...” – дип язган бит ул. Паркта һаман үзе генә йөрүче, сагышлы күзләрен аска төбәп уйланып утыручы карт белән уртак тел таба алмый шактый интектем. Очрашкан саен сүзләребез исәнләшү, һава торышы, бәяләр үсеше кебек көндәлек темалардан узмый иде. Гаилә хәленә карата сорау биргәндә Харис карт (исемен үзгәрттем): “Ялгыз мин, япа-ялгыз”, – дип, тупас кына әйтә дә, тынып, үз уйларына чума. Шул рәвешле күңел ишеген бикләп куя да, күзләрен бер ноктага төбәп, мәрткә киткән кешедәй катып кала. Аның янында син әллә бар, әллә юк, сөйләшеп торасыңмы-тормыйсыңмы – аның бернидә гаме юк, үз уйларына чумып тик утыра. Харис карт белән чираттагы тапкыр шул ук паркта, Әниләр бәйрәме көнне очраштык. Көзнең кышка кереп китәргә теләмичә тартышкан кояшлы бер көне иде. Бераз хәл-әхвәл сорашып утыргач: “Ярый, мин кайтып карчыгымны котлыйм әле”, – дип урынымнан тора башлагач, ул мине: Танышым сөйләгәннәрдән күңелгә уңайсыз, авыр булып китте. Мондый ачы язмышлардан Аллаһ үзе сакласын берүк!
Рәҗәб ӘХМӘТОВ, Чаллы |
Иң күп укылган
|