ТЕЛЕФОННАН СӨЙЛӘШҮ

– Туфан, «Дивана» дигән театрыңны карадык әле.

– Минем андый театрым юк бит.

– Ничек инде юк? Синеке диделәр.

– Юк минем андый театрым.

– Туктале. Карчык, кичә караган театр Туфанныкы бит? Синеке ди бит карчык.

– Минеке түгел ул, Галиәсгар Камалныкы.

– Туктале, кыздан сорыйм әле.

(Паузадан соң)

– Анасын саткыры, дөрес сөйләшмим икән. Театр дип әйтергә ярамый икән, спектакль дип әйтергә кирәк икән. Вапшым, театрың миңа ошады.

* * *

– Туфан абый, пятница көнне безгә очрашуга килә алмассыз микән?

– Пятницамы, җомгамы?

– Юк, юк, җомгага түгел, пятницага.

– Мин пятница көнне килә алмыйм, җомга көнне генә килә алам.

– Безнең мероприятие пятницага билгеләнгән иде шул.

– Сез аны җомгага күчерегез.

– Юк шул, пятница көнне безгә җайлырак.

– Миңа җомга җайлырак.

– Нишләрбез икән... Ярый мин директор белән сөйләшеп карармын.

(Икенче көнне)

– Туфан абый, Сезме бу?

– Мин.

– И-и-и, оятлы иттегез, Туфан абый.

– Ни булды?

– Директорга кергән идем дә, пятница шул җомга бит инде, ди.

– Шулай ди мени?

– Бутап бетерделәр башны. Ачуланмагыз инде, Туфан абый. Белә идем лә инде. Килегез инде җомга көн, Туфан абый.

– Җомга көн килә алмыйм шул. Пятница гына килә алам.

– Юк инде, Туфан абый. Бу юлы буталмыйм, хитрит итмәгез.