"Кеше күмә-күмә Зиннур үзе үләргә өйрәнеп бетә инде" (Роберт Миңнуллин тупланмасыннан мәзәк хәлләр)

Роберт Миңнуллин Уфада яшәүче язучы Марат Кәбировтан сораштыра икән:

– Башкорт язучыларының ел йомгакларында быел булдыңмы соң?

Марат Кәбиров:

– Юк шул, бу юлы барып булмады.

Роберт Миңнуллин:

– Элекке елларда ничек үтә торган иде соң?

Марат Кәбиров:

– Белмим шул, башка елларда да барып булмаган иде.

 

 

Латыйф Җәләй студентларны ияртеп экспедициягә чыгып китә. Машина өстендә бик озак барганнан соң ерак бер авылга барып төшәләр. Аяклары оешкан, шактый кысталган Латыйф ага машинадан төшү белән беренче очраган малайдан:

– Монда сезнең бәдрәф кайда? – дип сорый.

– Безнең авылда андый кеше юк бит, абый, – җавап бирә теге малай.

 

 

Бер салып утырганда Мостай Кәримне бик үк өнәп бетермәгән каләмдәшләре әйтәләр икән моңа:

– Мостай агай, болай булгач, тәмугка эләгәсең бит инде син!

– Борчылмагыз, сезнең белән бергә миңа күңелсез булмас анда, – дип көлгән аксакал.

 

 

Легендар кулинар Юныс Әхмәтҗановның бик популяр чагы. Ашханәләргә өчпочмак, вак бәлеш кебек ризыклар чыга башлый. Ләкин аларны сатуга чыгарыр өчен ГОСТ дигән оешманың рөхсәтен алырга кирәк. Ә аны Мәскәү генә бирә. Шуннан Юныс абый өчпочмаклар, вак бәлешләр, бавырсаклар тулы чемоданнар белән Мәскәүгә йөри башлый. Кич белән генә пешерәләр дә иртә белән Юныс абый Мәскәүгә килеп төшә. Чиновниклар рәхәтләнәләр генә: әле суынырга да өлгермәгән татар ризыкларын мактый-мактый ашыйлар, әмма ГОСТны бирергә ашыкмыйлар. Шулай бик озак дәвам итә... Чөнки чиновниклар хәйләкәр: әгәр ГОСТны бирсәләр, Ю. Әхмәтҗанов башка килеп йөрмәячәк...

КПССның Татарстан өлкә комитеты беренче секретаре Игнатьев тотынгач кына мәсьәлә хәл ителә.

 

 

Зәки Нурины соңгы юлга озатабыз. Язучылар союзы рәисе урынбасары Зиннур Мансуров чабулап йөри. Группадашы Нәҗибә Сафина Зиннурны кызганып, әйтеп куя:

– Кеше күмә-күмә Зиннур үзе үләргә өйрәнеп бетә инде...

 

 

Бер көнне радиода эшләүче Лена Шәфыйкова янына шагыйрь Мөдәррис Әгъләмов килеп керә:

– Лена апа, әле генә кызыбыз туды. Иртәгә алып чыгарга кирәк. Кулымда бер тиен акчам юк. Үтермә, бала чүпрәкләре алырга биреп тор инде бераз! Гонорар алу белән кайтарырмын!

Нишләсен, бала хакына дип, Лена ханым булган акчасын Мөдәррискә тоттыра. Тегесе кош тоткандай очып чыгып китә. Бер атна уза, ике атна, бер ай, ике ай... Күпмедер гомер узгач, Лена ханым урамда Мөдәррисне очрата:

– Нихәл, Мөдәррис, кыз үсәме?

– Үсә, Лена апа, үсә! Өченче класска күчте инде!

– Ничек инде өченче класска? Әле берничә ай элек кенә туды түгелме соң кызыгыз?

– Һи-и-и, бала-чага тиз үсә бит ул хәзер! – ди дә Мөдәррис, тиз генә халык арасына кереп югала.