Азалия, Ландыш, Гөлсирин... Исемнәре чәчәкне аңлаткан татар җырчылары үз исемнәре турында ни уйлый?

 

 

– Минем иң яраткан чәчәгем – лилия. Якыннарым бу турыда белә, шуңа күрә миңа һәрчак лилия чәчәкләре бүләк итәләр. Гомумән, кая гына барсам да, күзем шушы чәчәк төшерелгән берәр матур әйбергә төшә. Өебезне дә лилия рәсеме ясалган зур картина бизи. Хәтта машинама да шуны бизәк итеп төшерттем.

 

 

 

– Резидә – аксыл-зәңгәрсу төстәге вак, матур чәчәк. Ул гадәти булмаган хуш искә һәм дәвалау үзлегенә ия. Кырда, урманда үсә. Әбиемнең бакчасында да бар иде. Бәлки шуңадыр, мин үзем дә күбрәк кыр чәчәкләре яратам. Бер дә игътибар иткәнем юк, Казан кибетләрендә бардырмы-юктырмы ул? Дөресен генә әйткәндә, исемемнең чәчәк белән яңгырашлы булуына бик азлар гына игътибар итә. Шуңа күрә бер тапкыр да резидә чәчәге бүләк иткәннәре юк.

 

 

 

– Азалия – кышкы вакытта чәчәк атучы бик матур чәчәк. Без аны әнием белән җәй көне чүлмәккә бакчага да утыртабыз. Гарәп телендә Азалия исеменең мәңгелек дигән мәгънәсе дә бар. Азалия Зиннәтне кыйммәтле, мәңгелек чәчәк дип аңлатырга да мөмкин. Әлеге үсемлек белән бәйле кыйсса да ишеткәнем бар. Казанны калдырып качарга мәҗбүр булган бертөркем кешеләр кырда күпләп үсеп утыручы чәчәкләргә тап булалар. Алар шулкадәр ялыккан, талчык­кан, сусаган булалар ки, шушы чәчәкне ашыйлар да йокыга ки­тәләр. Димәк, азалия кешене исертә, аңнарын томалый торган үзлеккә дә ия. Шәхсән үзем әлеге чәчәкне яратам. Бүләк итеп тә биргәлиләр, әмма сирәк.

 

 

– Сөмбел русчага гиацинт дип тәрҗемә ителә. Шуңа күрә исемем чәчәк белән бәйле икәнен күпчелек белмидер дә. Сөмбел гөлен бер тапкыр гына бүләк иткәннәре бар. Шәхсән үзем гербера, альстромерия, кечкенә роза чәчәкләрен ошатам. Гадәти бәйләмнәр яратмыйм.

 

 

 

– Сез әйткән мәгънәдә исемем тормышымда роль уйнамыйдыр дип уйлыйм. Миңа калса, «Ландыш» чәчәк атамасы белән яңгырашлы булудан бигрәк, матур исем кебек кабул ителә. Бүләккә энҗе чәчәкләр алганым бар анысы. Авылда булганда, үзем дә урманнан җыеп алып кайтам. Үзем исә гөлләрне бик яратам.

 

 

– Кара әле, исемемнең роза гөле дигән мәгънәсе барлыгын белми дә идем! Нур чәчеп, балкып торучы йолдыз дип укыганым бар иде. Ә менә чәчәк икәнен ишеткәнем юк. Әйтәм аны роза гөле үстерергә бик яратам. Бакчамда аларның бик күп төрләрен утыртам.

 

 

 

– Миңа исемемне әтием биргән. Студент вакытта аның игезәк апалары белән бергә кунакка Гөлсирин исемле кыз кайткан булган. Шунда әти: «Кара әле, исеме дә, үзе дә бик матур. Кызым туса, Гөлсирин дип кушам», – дип әйткән булган. Исемемнең гөл, сирин чәчәге белән яңгырашлы булуына танышларым да игътибар итә. «Сирин», «Сиринә» дип тә эндәшәләр кайчак. Иң яраткан чәчәгем дип аерып әйтмәсәм дә, язның иң хуш исле чәчәгенең матурлыгына сокланам.