Нәбирә Гыйматдинова: "Беркайчан да иҗат дип үземне корбан итмәдем"

— Әсәрнең төгәл язылу вакыты юк, кемнең кайчан җае чыга, мөмкинлеге була, шунда яза. Төнлә язам, дигән нәрсә, бәлки, шагыйрьләргә хас нәрсәдер. Мин, прозаик буларак, күбрәк ял вакытларында язарга тырышам. Күңелгә җыелганнар кайчан да булса бер тишелергә тиеш, аның билгеле сәгате юк. Китапны талант булганда гына язарга мөмкин. Шундый талантың, әйтер сүзең бар, күңелеңә нәрсәдер җыелган икән, аны тизрәк кәгазьгә бушатасың. 

 

— Язарга күпмедер вакыт бирәм дигән нәрсә миндә юк. Минем өчен гаилә беренче урында тора. Беркайчан да иҗат дип үземне корбан итмәдем. Бу миңа Аллаһы Тәгаләдән бирелгән бер миссия кебек. Үземне иҗатка гына багышлап, балаларны кайгыртмасам, нәрсә булып бетәр иде икән? Бу минем өчен фаҗига булыр иде, ул хәлләрдән соң бер генә китабым да дөнья күрмәс иде. 

— Бүген нәшриятта теләсә кемнең китабын бастыру мөмкин түгел. Ул бит тауар буларак басылып чыга. Аны укучыга ирештерергә дә кирәк бит әле. Китап кибетләрендә 5-10 ар ел сатылмый яткан әсәрләр дә бар. Нәшрият тауарның сатылуына да карый, аның да үз планы бар. Әйбәт язылган, укучы көткән әсәр икән, ул чират көтеп ятмый, планга кертелә.

— Язучылар берлегенең матди ярдәмен тоясызмы? 

— Юк. Язмалар күтәреп барганым юк. Анда күбрәк иҗат дөньясына яңа аяк баскан язучылар килә. Аларның язмаларын тикшерәбез, ул бастыруга бара икән, хат юллыйбыз, андый чакларда Язучылар берлегенең ярдәме кирәк була. 

— Талантсызларда әрсезлек көчле. Хаталары тикшерелмәгән, эшкәртелмәгән китаплар басылуны, китап чыгаруның табыш алуга корылуын берничек тә туктатып булмый. Бу гамәл кешенең намусыннан тора. Шуңа моның өчен бик борчылмыйм. Минем үз укучыларым бар. Булачак китабымны әдәби, әхлакый яктан, гомумән, бар яклап та карыйм, шуңа да 3 елга бер генә китабым чыга. Бүген китап белән алыпсатарлар акча эшли.

— Бүген китап сату дәүләткүләм авыр мәсьәлә. Бездә 10 лап нәшрият бар, алар үз бәясен куеп сата. Нәшриятта басылган китапларның 75 %ы китапханәләргә китә, калганы кибетләргә чыга.