Егет түгел, әнисе истә калган

Данисны беренче тапкыр кибеттә күрдем. Мин эшли торган кибеткә әнисенә чәшке тун алырга дип килгәннәр иде. Бик дорфа булып күренгән ханым янәшәсендәге егетне кызганып та куйдым. “Әнкәң хатыныңны биетәчәк әле”, – дип уйлаганым да хәтердә. Иң кызыгы – үзем турында әйткәнмен икән бит. Бу хәл моннан ике ел элек булды.

Безнең кибеткә күпчелек хатын-кызлар йөри. Ирләрен, йә булмаса, иптәш кызларын ияртеп киләләр. Шуңа күрә дә яшь егет белән килгән урта яшьтәге ханым игътибарны җәлеп итте. Ике сәгатькә якын вакыт эчендә кибеттәге сатучыларны аяк табаныннан пар чыкканчы “биетте” ул. Уннан артык тун киеп карады. Әле җиңе ошамый, әле итәге тар, әле төсе башка кирәк. Кыскасы, һәр киемдә кимчелек табып кына торды. Сөйләшүләреннән аңла­шыл­ганча, улы әнисенә төрлечә ярарга тырыша. Тик барып кына чыкмый. Ул көнне кибеттән буш кул белән чыгып киттеләр. Хез­мәттәшләрем белән җиңел сулап куйдык. Мондый каенана эләкмә­сен, дип тә көлештек.

Икенче көнне Данис кибеткә кире килде. Өйдә уйлашканнан соң, киеп караган туннарның берсен сатып алырга булганнар икән. Даниска ул сурәтләгән өс киемен эзләп табарга ярдәм иттем. Сөй­ләшеп киттек. Бездән соң тагын ике-өч кибеткә кергәннәр. Күңел­гә ошаганы гына туры килмәгән. Чәшке тун – Данис һәм әтисенең әниләренә туган көн бүләге икән.

Ә аннары Данис минем янга килеп йөри башлады. Ул әнисенә охшамаган, холкы гомумән икенче булып тоелды. Шулай итеп очраша башладык. Бер ел чамасы вакыт үткәч, ул кияүгә чыгарга тәкъдим ясады. Бөтен курыкканым мин күзаллаган усал каенана иде. Тик ялгышканмын икән. Кияүгә чыкканнан бирле Гөлзада әнием безгә гел ярдәм итеп кенә тора. Беркайчан да тискәре сүз әйткәне булмады. Киресенчә, гел яклый. Ә кибеттәге хәлне искә төшереп, еш көлешәбез.

Миләүшә ЭРГАШЕВА.
Казан