|
|
Бүген кемнәр туган
|
|
Архив
|
21.10.2015 Мәдәният
Марат Кәбировка: «Үзегез дә тыңлый алмагач, ник яздыгыз соң ул җырларны?» дигәннәрҖәйге матур кич. Капка төбендә көйрәтеп утырам. Бер ят машина урамнан пипләтеп уза, туктый һәм чигенеп, минем янга килеп баса. Ачык тәрәз аша минем шигырьгә язылган җыр ишетелә. Хәния. «Китмик әле яшьлек иленнән» Ишек ачылуга ук, бала күтәргән яшь ханым төшә һәм сабыен миңа суза: Кыюсыз гына күренгән иренә авыз ачарга да ирек бирмичә эткәләп-төрткәләп минем янга китереп бастыра да тагын фотога төшереп ала. Эшен бетергәч, сабыен алып миңа бора: «Тере» дигән сүзнең мәгънәсе ачылгандай була. Елмаям. Мин көлүдән туктаганчы, алар китеп тә өлгерә. Болар таныш түгел, бәлки, кунакка гына килгән кешеләрдер. Үзебезнекеләр болай итмәс иде. Хәер... – Бетергәнсез бит китапны, – дип шелтәләгән булам сатучы ханымны. Ә аның исе дә китми: – Үзем дә сөендем әле синең өчен, – ди ул, аналарча кайгыртучанлык белән. – Наканисты, язарга өйрәнеп киләсең. – Мин сиңа кибеттән каткан икмәк биреп җибәргән кебек була бит инде бу. Икмәкне әле хет җебетеп ашарга мөмкин. Бер җәйге кичтә яшьләр җыелып алганнар да безнең капка төбендә генә магнитофон акырталар. Бу юлы да минем шигырьләргә язылган җырлар. «Гомер буйлап барам», «Без сезгә кирәк әле» һ.б. Бик үк начар түгелләр бит инде. Башта яратып тыңлыйсың, йокы баса башлагач, ялкыта төшә, ахыр чиктә күпкә китә башлый. Өстәвенә үзләре дә кушылып китәләр... Мин түзеп яттым-яттым да болар янына чыктым: – Егетләр, йә тавышын ябыгыз, йә бераз читкәрәк китегез... Һәртөрле төче сүзләргә, мактау-хуплауларга өйрәнә башлаган колак өчен мондый сүзләр бәхет китермидер, әлбәттә. Ә бер карасаң, шундый гадел тәнкыйтьчеләрең булу уен эш түгел. Һәм иң кызыгы, шәһәрдә яшәвемә инде егерме биш елдан артык, ә авыл мине һаман тәрбияли. Үз аршыны белән.
Марат КӘБИРОВ |
Иң күп укылган
|