Сон Сомиа: "Кешегә ачу сакламыйбыз"

Быел безнең бакчага башка милләт балалары йөри башлады. Үзләре белән аралашкач, Кореядан кил­гән кешеләр икәне аңла­шылды. Мин бу гаиләне бик күптәннән күзәтеп йөрдем. Бик ачык күңелле, мөлаем, итагатьле булгач, алар белән бик тиз дуслашып киттек. Татарстандагы тормыш, мондагы кешеләр турындагы фи­керләре дә бик кызыклы.

Еш елмайсаң – картаймыйсың

Әлеге гаилә Царицыно бистәсендә яшәп ята. Чжу Сун Мен белән Сон Сомиа карап торышка студент кебек кенә күренәләр. Иренә – 37, хатынына 32 яшь икәнленә ышан­массың да. “Беркайчан да ке­шегә ачу сакламыйбыз. Һәр­кем белән җылы мөнәсә­бәттә булырга тырышабыз. Начарлыкка да яхшылык бе­лән җавап бирәбез”, – ди Сомиа ханым.

Әлеге гаилә Көньяк Ко­рея­дан Казанга 2007 елда килгән. “Килгәч тә, ике ел рус телен өйрәндем. Мин – рәс­сам. Матур итеп картиналар ясарга яратам. Казан дәүләт мәдәният һәм сәнгать университетын тәмамлап, ас­пирантурада укыйм. Шулай ук Россия Фәннәр академия­сендә дә белем алам. Буш вакытларда корея телен укытам”, – ди Сун Мен.

Хатыны Казанга килеп бер ел гына укып алган. Аннан соң бер-бер артлы ике бала алып кайткан. Казанга күчен­гәндә бер яшьлек уллары Сете булган инде. “Ике баламны бире­дә табарга туры килде. Ул вакытта кызык хәлләргә калып беттем. Бездә медицина яр­дәме – тулаем шәхси кулларда. Аз гына акчаңны түлисең дә, сиңа хезмәт күр­сәтәләр. Туган илемдә улымны тапканда кендеген ки­сәргә әтисен керттеләр. 30 минут узгач, бөтен гаиләбез белән бер бүлмәдә яттык. Шәфкать туташлары шулка­дәр игътибарлы – юындыралар, баланы карыйлар. Син рәхәтләнеп ял итәсең. Казанда да шулай дип торам. Юк, нинди ул?! Бала таба башлагач, сине сүгеп бе­терә­ләр. Янәсе, әллә нинди ярамаган эш эшлисең. Аннан соң ял итеп яту да юк. Тиз генә торып үз-үзеңне көйли баш­лыйсың. Баланы да еш ки­те­рәләр. Өчен­­чесен алып кайтканда мондагы тәртипне азмы-күпме чамалый идем, шуңа күрә барысына да әзер булдым”,– ди Сомиа.

Сездә кеше ял итә алмый

“Читтән килгән кешегә төрлечә караш бар, – ди Чжулар. – Әмма мондагы кешеләр күп эшли, аз акча ала. Бездә киресенчә. Сездә тормыш тын­гысыз. Гаилә дустыбыз Алисә Шәмсетдинова гел ярдәм итеп тора. Бакчага балаларны урнаштырырга ярдәм итте.

Бакча тәрбиячеләре балаларны мактап бетерә алмый. “Сетега математиканы бер генә аңлаттык. Хәзер барысын да бер ялгышсыз эшли. Бик башлы балалар. Әти-әниләре исә һәрвакыт рәхмәт әйтеп кенә торалар”, – ди тәрбияче Нурзия Билалова. “Алдан бер бакчага йөреп алган идек. Анда улымны: ”Син – кытай!” – дип үчекли торган булганнар. Шу­ңа да бик теләп йөрмәде. Биредә исә төрле түгәрәкләр­гә йөри. Татарча өйрәнеп ки­лә”, – ди Сомиа. – Мин баламны көнозын караган тәр­бия­че­ләргә рәхмәтле генә. Бер­­вакыт улым егылган. Битендә күгәргән җире бар. Тәрбияче яныма килеп гафу үтенде. Мин, борчылмагыз, өй­гә кайткач, дарулар сөр­термен, дидем. Шунда бер ханым: “Нигә бакча мөдиренә кермисең? Тәрбияче өстен­нән шикаять яз”, – диде. Алай зарлану дө­рес түгел дип уйлыйм”.

Бергәләшеп яшибез

Казанда кореялылар бер-берсенең хәлен белеп, тату яшиләр. ”Бер-беребезне беркайчан да авырлыклар алдында калдырмыйбыз. Әлеге яши торган йортыбызны да Кореядан килгән якташыбыз сатып алган, безгә биреп тора. Торган өчен бик аз акча түлибез. Кичләрен бергә җы­елабыз. Өйнең бер ягында сыйныф та оештырдык. Атнага бер көн туган тел дәресләре уздырабыз. Минем бик тә татар телен өйрәнәсем килә. Тик әлегә барып чыкмый. Киләчәктә, һичшиксез, өй­рәнәчәкмен”, – ди Сомиа.