ПРЕМИЯ

Фотограф Шамиргә үз гомерендә беренче тапкыр премия бирделәр. Тукай премиясе түгел түгелен, шулай да... Исеме чыңлап торган “Бәллүр каләм” премиясен. Лаеклы, бик лаеклы иде ул аңа – кырык булмаса, бер утыз тугыз ел гомерен шул эшкә багышлагандыр. Әнә фотоаппаратлар тутырып йөргән букчасы ягына кыйшаеп та калган инде ул фидакарь матбугат каһарманы. Ничә очрашсаң да, түрәләрнең гәҗитләрдә бастырырга ярамаган килбәтсез рәвешләрен күрсәтеп, көлдереп китә.

Тантанадан шактый авыр “Бәллүр” пыяласын күтәреп кайтып, хатынына: “Син мине котлый аласың!” – дип сөенечен әйтүе булды, җанкисәгенең: “Акчасы кая?” дигән һич көтелмәгән зәһәр тавышы яңгырады. Чыннан да, нигә соң әле ул бу турыда уйламаган? Кара әле, башына да килмәгән. Кемгәдер машина да бирделәр түгелме соң? Башкаларга конвертларга тутырып нидер өләштеләр. Ә аңа?.. Ул ирексездән, нәрсәдер исенә төшереп, кесәсеннән нечкә бауга тагылган әллә нинди әйбер тартып чыгарды. Флешка түгелме соң? Әйе шул, аңа бернәрсәгә кирәкмәгән флеш-карта биргәннәр, өч тиенлек нәрсә... Ай, кителде кәефе, ай, ишелде дөнья. Юк, дөреслек, гаделлек беркайчан да булмады һәм булмас та! Ай, котырды җене! Җитмәсә, хатыны чагып канга агу сала: “Акчасы кая, акчасы кая?!”

Сүгенә белми ул, шулай да хатынының “әнкәсен” искә төшереп алды. Ачудан, хатыны чыгарып атканнан калган центнер ярым фотографияләрен актарып, түрәләрнең ямьсез чырайлы сурәтләрен җыярга тотынды. “Күргәзмә ясыйм, бөтенесен фаш итәм”, – дип сөйләнә-сөйләнә шашты. Ахырдан тынды. Хатыны да гомер иткән ире хәлен аңлады, күрәсең. Бигрәкләр гөнаһсыз бәндә шул. Идәнгә генә патшаларча чәй көйләде, гөбәдиясе дә бар, тамак ялга Шамир. Аннан ял итәрсең. Иртәгесе кичкесенә караганда хәерлерәк булыр, Ходай кушса. Гадәттәгечә, кочаклашып йокладылар.

Шамир төндә үзен “Татмедиа” ишеге төбендә “Бәллүр каләм”ен һәм флешкасын сатып торган кыяфәттә күрде һәм, Аллага шөкер, котылдым дип, йокысыннан уянды.

Юк шул, абруен бәяләгән флешкасы муенында асылынып тора иде.