Авылның асыл затлары

15 октябрь – Халыкара авыл хатыннары көне

Беренче тапкыр бу бәйрәм 2008 елда үткәрелә. Төп максаты - авыл хатыннарына башкарган хезмәтләре өчен рәхмәт белдерү һәм җәмәгатьчелек алдында аларның статусын күтәрү була.

Бүгенге көндә авыл хатын-кызлары җир йөзе халкының дүрттән бер өлешен тәшкил итә. Аларның тормышы - һәр көн җиргә хезмәт кую, мал-туар асрау, гаилә һәм балаларны кайгырту. Алар авыл хуҗалыгында, азык-төлек җитештерүдә алдынгы роль уйныйлар. Тик, кызганычка каршы, аларның хезмәте күп илләрдә күзгә күренми торган булып кала. Статистика буенча, бүген дөнья йөзендә 500 миллион авыл хатын-кызы ярлылыкта яши икән.

Халыкара авыл хатын-кызлары көне уңаеннан, бер төркем газета укучылардан шушы яңа бәйрәм, гомумән, авыл хатыны тормышы турында сораштык.

Гөлнара ХӘСӘНОВА, Чүмбәли мәктәбе директоры урынбасары:

- Һәрбер хатын-кызның тормышы нинди гаиләдә яшәве, нинди эштә эшләве белән бәйле. Мәсәлән, мин укытучы, һәр көн бизәнеп-ясанып чиста, якты, җылы мәктәпкә киләм. Балаларны үземнекеләр шикелле якын күргәнгә, алар белән эшләү күңелемә дәрт өсти. Ә шул ук вакытта, минем кебек үк авыл хатыннары таңнан торып фермада сыерлар савалар. Өстендә куртка, аягында резин итек. Бизәнергә, матур булып күренергә артык теләге дә юк бит аның. Иреннәремә кершән генә сөртсәм дә, сыерларым танымас, дип шикләнәм, дип көлеп сөйләгән иде фермада эшләүче бер танышым.

Авыл хатыннары шәһәрлеләрдән чыдамлырак, түземлерәк дип әйтер идем. Шактый авыр тормышка карамыйча, алар барыбер мәрхәмәтле, сөйкемле булып калалар. Һәм, иң мөһиме - авыл хатынына бала тәрбияләп үстерү җиңелрәк, минемчә.

Светлана ФЕДОРИНА, сатучы. Сергач:

- Тагар авылларында яшәүче дусларым күп. Шулай булгач, авыл хатыннарының тормышы миңа яхшы таныш. Алар - бер дигән хуҗабикәләр. Пешергән ашлары телеңне йотарлык була, ә бакчаларында нинди генә җиләк-җимеш, яшелчә үсми. Ишегаллары күзне иркәли, яз башыннан алып көзгә кадәр гел шау чәчәккә күмелгән. Кешеләргә карата үтә игътибарлылар алар. Ә шәһәр хатыннары артык кунакчыллар түгел, йорт җыюга да зур игътибар бирмиләр, ни бар белән яшиләр, шуңа күнеккәннәр инде.

Венера САДЕКОВА, хуҗабикә. Татар Моклокасы:

- Авыл хатыннары эшчәннәр, батырлар. Ирләр белән беррәттә печәнен, игенен әзерлиләр, утынын кайгырталар, бер пает мал-туар да асрыйлар. Җәй буе бакчадан кермичә җирдә казынып, көз җиткәч, идән астына сыймаслык бәрәңге, кәбестә, чөгендер, кишер һәм башка яшелчәләр җыялар.

Шәһәр хатыннары тормышы күпкә җиңелрәк. Алар кунакка да баралар, кинотеатрга да, концертларга да йөриләр. Ә авыл хатыннарында андый мөмкинлекләр сирәк ачыла. Шулай да, авыл тормышына без бер дә зарланмыйбыз. Иркен, якты, җылы йортларыбыз, тату гаиләләребез, ышанычлы ирләребез, сау-сәламәт балаларыбыз булуга без Ходайга мең рәхмәтле.

Наилә ХӘСӘНОВА, медпункт хезмәткәре. Ыргу:

- Кайда гына яшәсә дә, хатын-кызның проблемалары җитәрлек. Шәһәрдә дә, авылда да бернәрсә дә җиңелдән килми.

Бала тәрбияләү дә авыл җирендә җиңел дип әйтмәс идем, чөнки балаларыбызны» шәһәрнекеләрдән ким җирләре юк. Теләгән киемен киендерәбез, кесә телефоннары да, өйдә компьютер, интернетлары да бар. Мәктәпне тәмамлап, югары уку йортына кертәр өчен дә тырышабыз. Гаилә хатын-кыз җилкәсендә инде, ни итмәк.

Әлфия АЙМАЛЕТДИНОВА, Сафаҗай балалар бакчасы мөдире:

- Авыл хатынына хас булган төп сыйфатлар – сабырлык, киң күңеллелек. Шулай ук, кешеләрне ничек бар, шулай кабул итеп, аларның һәр гамәлен аңларга һәм акларга тырышу. Авыл балалары эш сөеп, эшкә күнегеп үсә.

Бүген безнең як авыл хатыннары тормышы шәһәрдән бер ягы белән дә аерылмый. Икешәр, өчәр катлы иркен, якты, табигый газ белән җылытыла торган йортларда яшибез. Тормышыбыз мул, табыныбыз тулы, Ходайга шөкер. Тик, шунсы кызганыч, авылда хатын-кыз рухи яктан үссен өчен шартлар азрак. Кичләрен каядыр бара алмыйча, телевизор каршында утырырга мәҗбүр була күбесе.

Наилә ЖИҺАНШИНА, редакция хезмәткәре:

- Шәһәрдә яхшы түләүле эштә хезмәт итү мөмкинлеге бар. Ә авылда соңгы эш урыны булган мәктәпләрне дә яба киләләр. Шуңа карамастан, шәһәрдә дә, авыл җирендә дә чыгымнар бер. Авылда да ямьлерәк киенәсе, тәмлерәк ашыйсы килә.

Еш кына шәһәрлеләр: сезнең итегез, бәрәңгегез, яшелчә -җимешләрегез үзегезнеке, без бит барысын да сатып алабыз, диләр. Тик авыл җирендә кемгә дә берни җиңелдән килми. Җәй буе бакчадан чыкмыйсың, бозауны да иткә суйганчы берничә ел симертергә кирәк бит. Бу хезмәт хатын-кыз җилкәсендә, аны кем санаган?

Роза ГАНИЕВА, Түбән Новгород:

- Авыл хатыны - авыл хатыны инде. Күпме генә тырышсаң да, югары культуралы итеп үзгәртеп булмас аны. Чөнки алар үзләрен шәһәрлеләрчә алып бара алмыйлар. Бигрәк тә өлкән яшьтәгеләре. Әйтик, авыл хатыны шәһәргә килде. Өстендә тун, башында яулык, аягында кат-кат оекбаш белән галошлар. Кая барачагын белгәндер бит, кешечә киенергә кирәк иде. Анысы ярый, алар бит дөньяны онытып татарча сөйләшәләр, кычкырышалар, орышалар, әйтерсең базарга эләккәннәр.

Шәһәр җирендә үскән һәр кеше минем әлеге фикерем белән тулысынча килешер дип уйлыйм.