"Куркалар": Лилия Хәмитова кабат кияүгә чыгарга әзерме?

 

– Әлбәттә. Тәҗрибә җыелган. “Нәрсәне дөрес эшләмәдем икән?” – дип уйлыйсың. “Сәхнәдән нигә югалдым?” – дисең. Арчага кайтып, хатын-кыз башым белән йорт төзелешенә тотындым. Хатын-кызга хас булган сыйфатларны югалтмыйм дисәң, ир-ат эшенә тотынмаска кирәк икән. Аны ир кеше эшләргә тиеш. Ләкин тиеш белән генә түгел шул, булмаган ирне каян табасың?! Төзелеш дисәң, алар бөтенләй качып бетә. Үзләре башлап эшли торган, йорт җанлы ир-атлар сирәк. 

 

 

– Бу теманы кузгатасым килми. Димәк, шулай тиеш булган. Мин беркемне гаепләмим. Аралашабыз.

 

 

– Тәкъдиреңә ничек язылган бит. Яшемне дә чамалыйм инде, беләм. Аннан ир эшен үзем дә булдыра алам, дип уйлап куям. Хәзер ялгыз яшәргә күнектем дә инде. 

 

 

– Алар яныма килергә куркалар. Хәтта исәнлә­шергә дә.

 

 

– Безнең рәсми өйлә­нешү булмады бит. “Гражданский” бе­лән тордык. Шуңа кү­рә зурлап аерылышу, әйбер бүлешү булмады. Бү­ген ул миңа булышып, бала­сының хәлен белеп тора. Мин аңа рәхмәтле. 34 яшемдә әни була алдым. Икебез дә әйбәт, ике әйбәт кеше туры килми, күрәсең. 

 

– Уңай. Ул кеше сиңа туры киләме-юкмы – торып карарга кирәк. Күпме чыгымланып, әти-әнине утка салып туйлар уздыралар. Нигә ул? Кеше алдында туй ясап, аннан шау-шу килеп аерылыш. Бер дә матур түгел.

 

 

– Бу баламны алып кайтканыма сөенеп бетә алмыйм. Улымнан соң бер кыз алып кайту теләге бар иде. Булмады ич. Бөтен көчемне шушы балага бирәм хәзер. Әле ул миңа: “Әни, бәлки сиңа русча җырлый башларгадыр?” – ди. “Мин генә җитмим инде анда”, – дим. Хәзер элекке кебек янып эшләмим. Өч ел элек миндә нидер сүнде, “Туктап калырга кирәк”, – дидем. Кабат янып иҗат итә башларга бер этәргеч кирәк.

 

* * *

 

"Акчарлак" газетасының 16 нчы май саны, 2019 нчы ел № 19