Һәр авылга үз Илдары кирәк

Бу хакта сүз чыккач, Илдар абый үзе: “Авылыбыз, чыннан да, бик бердәм. Элек-электән шулай га­дәтләнгән дисәм дә, ялгыш булмас. Монда бер староста яки икенче бер кеше тырышып кына әл­лә ни үзгәрмәс иде”, – дип тыйнаклык саклый. Тик ба­ры­бер лидеры – башлап йөрүчесе бул­ган авыл өметлерәк тә, бердәм­рәк тә.

 

Унбиш еллап староста, нәкъ шуның кадәр авыл советы депутаты да Илдар абый. Яңгул сепараторлык пунктын җитәкләгән елларында ук депутатлыкка кодалап караганнар да, баштарак риза булмаган. Ул чакта эшләре бик катлаулы бул­ганга, икесен дә тиешенчә башкара алмам дип шикләнгән. Әле алай да соңгы елларда тәвәккәлләгән. Гомер буе кешеләр белән эш­ләү дә үзенекен иткән, эшләп торган кешенең сүзе дә үтемлерәк булган...  Боларга әле Сәрдегән дигәндә җанын бирергә әзерлеген, үзе кебек теләктәш якташлары булуын да өстәгәч, шактый нәтиҗәле көч килеп чыккан. “Бездә дә барысы да әйбәт үк түгел инде”, – ди Илдар абый һәм: “Әм­ма уйлаганны эш­ләми калганыбыз юк әле”, – дип өсти...

 

– Элекке белән чагыштыра торган түгел бит, хәзер кешеләр шактый үзгәрде. Берәр нәрсә эшли башласаң, булмый ул дип кирегә сукалаучысы, сүрелдерү­чесе күп... Кешеләрне уртак фи­кер­гә китерү җиңел түгел, – дим.

 

– Бездә дә бар инде андыйлар. Дөрес әйтәсез, эш­ләүчегә кара­ганда өйрәтүче күп хәзер. Минем бит әти күп еллар авылда бригадир булып эшләде, авыл халкының холкын, гадәтен ул еллардан ук әйбәт беләм. Бүген дә кем­гәдер таләп итү ошый, кемгә­дер – башкача, әмма күпчелек үтен­гәнне ярата. Берәр нәрсә эшлисе, шул хакта сөйләшәсе булса, без башта берничә кеше үзара фи­керләшәбез. Аннан гомуми фи­керне өйрә­нәбез. Киңәшләшми генә, үз белдегең белән бер эшкә дә алынырга ярамый. Үзебез уртак фикергә килгәч, үз көчебез белән эшләп булырдаен үзебез эшлибез, көчебез җитмәгәнен җирле җи­тәк­­челәргә әйтәбез, язмача гариза кертәбез, ярдәм кирәк булса, ярдәм, киңәш кирәк булса, киңәш сорыйбыз. Кайчагында бераз кө­тәргә, сабыр итәр­гә дә туры килә. Проблеманың зур­лыгына карап, чишелеше дә төрле була инде. Мең рәхмәт, авы­лы­быздан чыккан Дамир Салихов, Хәмит Баһавет­ди­новлар да гел матди ярдәм күрсәтеп яшиләр. Дамир ярдәме белән без инде күп кенә авыллар юлсыз­лыктан тил­мергән елларда ук асфальтлы булдык. Үзебезнең “Та­тарстан” хуҗалыгы ярдә­ме белән һәм үзара салым акчасына ди­гәндәй, авылны (юлларын, зират­ларын һ.б.) даими тәртиптә тотарга тырышабыз. Бер карый­сың, инде барысы да әйбәт кебек, әмма авылны бер әйләнәсең икән, әле анысы, әле монысы күзгә күренә... Аларны да хәл итәсе килә башлый, – дип сөйли Илдар абый.

 

...Ә мин күңелемнән Рауза апа­ның сүзләрен кабатлыйм: “Сәр­де­гәнлеләрнең бәхете булды...” Авыл урамын битараф кына әйләнә алмаган Илдар абый кебекләр, чыннан да, авыл бәхетенә бит. Шуңа да, күпләр соңгы вакытта сыр­хау­лап киткән Илдар абыйның тизрәк сихәтләнүен көтә. Авыл урамнарын хуҗа булып кабат-кабат үтәргә, бик күп матур идея­ләрегезне чынбар­лык итәргә язсын, Илдар абый!