Хатын-кызга нинди бүләк кирәк?

 

– Хатын-кызлар бәйрәмдә руль­гә утырмасыннар дигәннәре белән бик килешеп бетмим. Юлдагы иминлек ир һәм  хатынга карамый. Һәр­беребезгә исән-сау йө­рергә язсын. Бәйрәмнәр ди­гәндә, мин мө­гаен, күңелем белән әле дә сабый бала булып калганмындыр. Һәр туган көннән ниндидер могҗиза, матур сүз көтәм. Әлбәттә, кемнәндер игътибар булу сөен­дерә. Ә мин күбрәк үзем кешеләрне сөен­де­рергә яратам. Әниемне, кызымны, туганнарымны, дусларымны котлармын дип торам. Чәчәк, бүләк өләшү генә түгел, иң мөһиме: матур сүз­ләреңне, яратуыңны кыз­ганмас­ка кирәк.

 

 

– Хатын-кызлар рульдә саграк йөри,  гаиләсен уйлый, дигән караш яши. Ирләр ара­сында хатын-кыз йөртү­че­ләр­не граната тоткан маймылга тиңләү­челәр дә аз түгел. Ир­ләр­нең дә юлда тиз кызып китү­чәннәре бар. Йөртә белмәү – бәхәсле мәсь­әлә. 8 Март көнне  исә  асыл затлар өйдә ял итсә дә ярый. Уфадагы ЮХИДИ хез­мәт­кәрләренең бәй­рәм көнне нәфис затларны  туктатасы кил­мәве генәдер бу. Быел гаиләдә бик күп бәйрәмнәр үткәрдек, бик күп чәчәкләр бүләк ителде. Аларны чыгарып ату кызганыч миңа. Акчаны исраф итү дип саныйм. Шуңа күрә  гөл бүләк итсәләр, яхшырак. Бәйрәмгә бернинди бүләк тә көтмим. Энә дә – бүләк, дөя дә. Гаиләмдәге тыныч тормышка да ризамын.  Әмма шул ук вакытта бирмәсәләр дә, күңелле булмас иде. Иремнең игътибарын тоеп яшим. Бәй­рәм­гә карамыйча  бүләк итә ул. Кредитка кыйммәтле бүләк алуны бөтенләй аңламыйм.

 

 

– Эштәге гүзәл затларга чәчәк бүләк иттек. Бүләк алганда һәр­кем акчаны үзенең хәленә күрә туз­дырадыр. Хатын-кыз яхшы сүзгә, игътибарга да эреп китә ул. Юктан да күңеле була, юктан да хәтере кала, дигән сүзләр дә аларга атап әйтелгән кебек. Алар күп эшли, бик активлар, аларны сакларга кирәк. Дөрес, хатын-кыз­лар ирләргә караганда, болай да ун ел озаграк яши. Тагын да күб­рәк яшәсеннәр, ирләрен дә сакласыннар.

 

 

– Бу көннәрдә өсте өстенә бәйрәм әле, үземнең дә – юбилей көннәрем. Шул яшькә килеп җит­тем дип куанам. Аллаһы Тә­галәгә шөкрана кылам. Рәгаиб кичәсенә олы Коръән мәҗлесе әзерлибез. Пәйгамбәребезнең әти-әнисе кавышкан көн бит инде. Без дә менә шундый олы бәй­рәм ясыйбыз. Күр­ше-тирә авыллардан имамнарны җыя­быз. Хатын-кыз­ларга  теләгем шул: барына риза булсаң, шуны сак­ласаң, бәхетле булыр­сың. 

 

 

– Минем өйдә кызлар күп бит әле. Бәйрәмнәргә чәчәк бүләк итәргә яратмыйм. Тиз сулалар, бер файдасы юк. Шуңа да күбрәк хатынымның нинди әйбере юк, шуны алам. Кызларым нәрсә кө­тәдер, әлегә белмим. Әмма бәйрәм көнне берсе дә бү­ләксез калмас дип торам.

 

 

– Һәр хатын-кыз бәхетле булсын иде. Иң мөһиме – авырмасыннар. Безнең бүлектә сигез па­лата­ның алтысында хатын-кыз­лар ята. Гүзәл затларыбыз сәла­мәтлеген кайгыртып торсын иде. Ревматологик чирләр кеч­ке­нәдән килә. Сабыйлар киләчәктә авырмасын өчен, бала тугач та, әниләре күкрәк сөтен кызганмасын иде. Авыруларга бирешмәс өчен, физик тәрбия дә, борчу-стрессларга каршы тора  бе­лү дә кирәк. Минем өчен, янә­шәмдәге кеше­ләр­нең авырмавы, па­­циентларның шатлыклы йөз­ләрен  күрү – иң зур бүләк.