Зәринә Шиһапованың чемпионатлы Казаннан тәэсирләре: «Йөзендә киң елмаю икән, димәк, чит илдән килгән»

Чит ил кешесен таныр өчен тәҗрибә кирәк түгел, аерылып торалар. Йөзендә киң елмаю икән – димәк, читтән килгән. 

 

Мәктәп программасыннан гына инглиз телен бераз чамалыйм. Кулымда сөйләүлегем дә бар. Эскәмиядә көлешеп, чит телдә сөйләшеп утырган өч абзый һәм бер хатын компаниясе янына барып утырдым. Австралиядән килгәннәр. Туганнар. Ирле-хатын да, ирнең абыйлары. Мин шулай кисәк кенә яннарына килеп утырганга бер дә аптырап калмадылар, ачык сөйләштеләр. Әйтерсең мине генә көтеп утырып торганнар. Бер-беребезне мең ел белгәндәй, хәлләребезне сөйләшеп утырдык. Мин алардан бераз сорашырмын дигән идем, тик алар үзләре мине сорауларга күмделәр. Кайда эшлисең, укыйсыңмы, ничә яшь, футбол карыйсыңмы? Үзләре Мәскәүдә, Санкт-Петербургта булганнар инде. Казаныбызны ошатканнар. Матур кешеләр күп сездә, ярдәмчелләр, диләр. Шәһәрегез чиста дип, хәтта юлларны да мактадылар. Сөенеп тыңлап утырдым. Бер нәрсәне әйтми кала алмыйм: мәктәптә инглиз теле укыткан укытучым укымас дип өметләнәм, тик сөйләшүебезнең яртысын аңламадым. Башны селкеп, елмаеп кына утырдым.

 

Авылда һәр узган кешегә «Исәнмесез!» дияргә өйрәтәләр иде безне. Монда да шулай, халык бер-берсе белән «Хеллоу!», «Хай!» (инглизчә исәнләшү сүзләре. – Ред.) дип исәнләшә. Кызык. 

 

Исәнләшә-исәнләшә, хәлләр сорашып, Кремльгә кадәр барып җиттем. Монда туристлар, телефон, фотоаппаратларын кулларыннан төшермичә, фото ясыйлар. 

 

Польшадан, Ираннан, Франциядән, Казахстаннан килгән кешеләр белән танышып алдым. Барысы да футбол дип килгән. Чит илләр молодецлар инде, минәйтәм. Барысы да уңай фикерләр белән генә уртаклаша, шулкадәр җиңел сөйләшеп китәләр. Ничек ошатмыйсың инде аларны.

Үзебезнең илдән килүчеләр дә бик күп. Көньяк Сахалин, Калининград, Бурятиядән килгән җанатарлар белән бераз аралашып тордым. Казан алар өчен чит шәһәр булса да, монда йөрергә бик җайлы, диләр. Юл күрсәткечләре күп, казанлылар бик ачык йөзле дип мактадылар. 

Озак йөрдем, үзем өчен күп яңалык ачтым. Күңелемдә Казаныбыз өчен горурлык, ватанпәрвәрлек хисе артты. Күтәренке кәеф белән өйгә кайтып киттем, телевизордан футбол башлана иде…