Руслан Шарапов: “Буада бөтенесе дә артист” (ИНТЕРВЬЮ)

— Юк, без туганнар да түгел, таныш та түгел, бары фамилияләребез генә охшаш. Буадан да икәнне белгәч, шулай дип уйлап куючылар бардыр. Рамилнең концертларында булганым бар, аны тыңлавы кызык. Якташ буларак иҗаты белән кызыксынам.

 

 

— Мин мәктәпне алтын медальгә тәмамладым, шуңа да түләүле уку турында сүз дә булырга мөмкин түгел иде. БДИ баллары аграр юнәлеш буенча укырга мөмкинлек бирде. 11 сыйныфны тәмамлагач мәдәният институтына укырга керергә теләк тә бар иде, бәлки, этәргеч булмагандыр. Авылда булгач, музыкаль мәктәпкә йөрергә мөмкинлек тә юк, ләкин мәктәп, авыл сәхнәсендәге бер чара да минем катнаштан башка узмады. Казанда торсам да хәзер дә еш чакырып торалар. Университет тормышында алай ук иҗатка кереп китеп булмады. Беренче курсларда концертларда чыгыш ясый идем, тик студклубның җыелышлары алҗыта башлады, гел йөреп тә булмый бит, шуңа бу эшне калдырдым.

 

 

— Сәхнә кызыксындыра инде, таныласы килә. Бигрәк тә яңа җырларны яздыра, көйләр туа башлагач. Көйләр язуга әле күптән түгел генә кереп киттем, ярты еллап булганмы. Фәнәвис Дәүләтбаев шигырьләре бик каты күңелгә ята. Аның мәгънәсенә төшенеп җитешмим, инде көй чыга бара. Бик җиңел иҗат ителә. Башында икеләнү дә бар иде, көлмәсләрме дигән уйлар килә. Безнең авылда бөтенесе дә артист, җыр яздыру яңалык түгел. Әти-әни яхшы фикерләрен җиткергәч, үземә ышаныч кереп китте. Беренче җырым чыккач та барысы да мактады, ләкин беләм, аранжировкасы начаррак булды, үземнең таләпләремә бик туры килеп бетмәде. “Синең белән булыйм” җыры инде үземә бик нык ошады, анысы дәрәҗәлерәк чыкты.

 

 

— Җыр әзер булгач та мин авылда идем. Тәүге тапкыр әнигә тыңлаттым. “Матур булган, улым” –диде. Мин чыгып торган арада, өйдә тулы тавышка куеп, җырны тыңлыйлар иде инде. Әти-әнидән ярдәм зур ул яктан. Үз-үземне тәнкыйтьләргә яратам, җырлауда да үз ялгышларымны күрәм, аларны төзәтергә тырышам.

 

 

— Җырлау хобби гына булыр кебек, ләкин танылу аласы килә. Башкаручылар күп бит инде ул, бер үк вакытта бизнесны да, иҗатны да алып барырга мөмкин. Алдагы тормышымны Казанга караганда күбрәк авылда күрәм.

 

 

— Җитәкчесе Раил абый Садриев белән әти бик дус. Мин шуны беләм: анда профессиональ артистлар җитми. Эстрадада бүгенге көндә танылу алган берничә исемне нәкъ Буа театры чыгарды. Артистлар күп, бәлки, чакыру килсә барыр идем. Үзешчән спектакльләр дә куйган бар, “Ният” конкурсында да лауреатлар булдык.  Әлегә уку булгач, туры китерү турында да уйларга кирәк.

 

 

— Юк, алай димәс идем, миңа ничектер уку җиңел бирелә. Яңа мәгълүматны бик тиз отып калдырам. Укытучылар да яраталар, бәлки, аның да файдасы тигәндер. Университетта да яхшы укыйм. Аспирантура турында фикерләр керми, чөнки әйбәт укысам да укырга яратмыйм мин.

 

 

— Безне гаилә чыннан да иҗади. Әнием иҗат кешесе, ул укытучы булып эшли. 8-9 яшендә инде шигырьләр яза башлаган, ләкин якыннарыннан башка беркемгә дә белдертмәгән. Ул хәзер дә иҗат итә, сора гына – шунда ук шигырь язып бирә, ләкин беркая да бастырганы юк. Аның шигырьләренә җыр язу теләге бар, ул турыда сөйләшмәдек әле. Әтием дә, әнием дә җырларга ярата, әти күбрәк бизнес кешесе, ә иҗатка кереп китәргә күбрәк әнинең йогынтысы булгандыр. Олы апам Айсылу тормыш иптәше белән Кайбычта торалар, алар икесе дә табиблар. Икенче апам Эльмира Казанда эшли.

 

 

— Иркәләделәр, хәзер дә иркәлиләр. Мин аны сизәм, беләм, кайвакыт бераз гына шуның белән уйнап аламдыр. Ләкин аңа карап холкымны иркә, үз-үземне яратучы гына димәс идем. Кайгыны — кайгы, шатлыгын — шатлык итә беләм мин. Әти-әнием белән барысы белән дә уртаклашам. Үземне өстен куйганым юк. Минем эчемдәгесе — тышымда, беренче көнне танышкан кешегә дә барлык серләремне сөйләргә мөмкин.

 

 

— Әлбәттә, бар. Хәзер шалтыратсам, ярдәм итәргә килеп җитәргә әзер торалар. Буада дуслар бик күп. Шуңа да атна саен авылга кайтам. Дуслар белән утырып сөйләшү күңелле. Казанда да ияләштем дияр идем, ләкин туган йорт бик якын. Әти-әнигә бик рәхмәтле, шуңа да алар янында рәхәт. Мин үзем дә һәрчак ярдәмгә килергә әзер, кайсы якны алсаң да. Ярдәмләшмичә булмый инде бу тормышта.

 

 

— Мин хоккей җанатары. Мөмкинлек булган саен “Ак барс” уеннарын калдырмаска тырышам. Әтием миннән да күбрәк җанатар, ул бәләкәйдән хоккейга мәхәббәтне уятты да инде.

 

 

— Әзер яңа биш җырым бар инде, аларны яздырырга кирәк. Берсенә сүзләрен дә, көен дә иҗат иттем. Шигырь язу сәләте дә бар икән. Әнием дә “миңа охшагансың” икән ди. Мин көлеп йөрсәм дә шигырьләр моңсу килеп чыга. Бәлки алга таба башка авторлар белән дә иҗатташлык итәрбез.

 

 

— Андый конкурсларда  катнашырга миңа янда тынычландырып торырга тагын бер кеше кирәк. Сәхнәгә чыгар алдыннан бик дулкынланам, сүзләрен онытырмын дигән курку да була. Үзебезнең мәдәният йортында ияләшкән, анда барысы да якын итеп кабул итә. Бәлки, сәхнәдән куркудыр бу, шуңа ияләшергә кирәк.

 

 

— Татар эстрадасында һәркем Салават Фәтхетдинов, Хәния Фәрхи иҗатларына тугры. Мин Салаватның җырларын кечкенәдән үк җырлыйм инде. “Баланы читкә җибәрү” җырын башкарганда көен үзгәртеп җырлый идем. Төп көе онытылды, үзе матур да килеп чыга сыман. Шунда Фәнәвис Дәүләтбаевның “Яратасың” шигыренә әлеге көй төп-төгәл ятты. Икенче җыр да шулай җиңел килеп чыкты. Хаталы булса да үз җырларымны яратам. Күптән түгел Әнвәр Нургалиевның иҗатын үз итә башладым. Шулай ук Радик Юльякшинның җырларын тыңлыйм. Һәрбер җырчының үз үзенчәлеге булырга тиеш, шуның белән иҗат кызыклы да.

 

 

Фотолар шәхси архивтан алынды.