Оят, әмма ят тема түгел...?

Әлеге теманы күтәрү дөрестерме-юкмы – белмим. Бәлки газетабызны яратып укып, аңа гомере буе тугры калган укучыларның күпчелегенә бу проблема хакында язу да, мондый мәкаләне уку да бик чирканыч тоелыр, безнең өчен ят күренеш хакында ниемә дип сүз кузгатырга инде диючеләр дә табылыр. Әлбәттә, уртага салып сөйләшер өчен оят, тик җәмгыятебез өчен һич кенә дә ят тема түгел шул бу.

Бу афәтне демократия тудырды, халык чит кавемнәргә ияреп азды диюдә бераз хаклык бар, әмма “дөрес түгел”ләр, ягъни җенси ориентациясе үзгә затлар гомер бакый булганнар. Күптән түгел генә үзәк телеканалдан француз короле Людовик XIV һәм аның бертуганы Филипп Орлеанский турында фильм күрсәттеләр. Тарихи романнарга да, фильмнарга да бик яшьли мөкиббән булсам да, бу картинадагы ачыктан-ачык гомосексуализм күренешләре шактый нервыны ашады. Чыннан да, искиткеч чибәрлеге белән “Кояш король” дип йөртелгән Людовик XIVнең энесе Филипп үзенең тотнаксыз мәхәббәте, ягъни ир-егетләргә гыйшык тотуы белән дан казанган булган. Тарихи чыганаклар принцның мондый булып үсүендә әнисе Анна Австрийскаяның кече улын кечкенә чакта кызларча киендерергә яратуы, фрейлиналарының, ягъни хезмәтче кызларының аның белән курчак сыман уйнауларына юл куюы, тора-бара малайның нәкъ кызларча сөйләшүе, хәрәкәтләнүе, аларча фикерли башлавы хакында сөйлиләр.

Безнең чорда балада бүтән җенси юнәлеш формалашуның сәбәпләрен ничек кенә аңлатырга тырышмыйлар. Табигать ялгышы диләр, килешмичә булмый, чөнки табигатьтә һәр нәрсә капма-каршы җенес белән парлы итеп яратылган. Җәмгыятьтә гаилә институты бетүе, ир балаларның күбрәк әни-әбиләре, апалары, мәктәп-бакчаларда бары тик хатын-кыз педагоглар тәрбиясе генә алуы, ир-атның гаиләдә абруе бетүе, ир-атның улларын тәрбияләүдән читләшүе яки, киресенчә, әти кешенең гаиләдәге тиранлыгы гаепле диләр. Хак фикерләр! Бала психологиясе формалашканда боларның һәрберсе үз эзен калдырырга мөмкин. Азгынлык бу диючеләр дә ялгышмый. Бер генә дин дә хупламый торган яшәү формасы бу чөнки. Ә менә кирәкми, бездә юк әйбер хакында сүз куертмыйк дию – ялгышлык. Утсыз төтен чыкмаган кебек, еш кына әле бер, әле икенче танылган кешеләребез хакында ямьсез-ямьсез сүзләр ишетелгәли. Барысын да гайбәткә сылтап калдырып кына, бездә андый проблема юк дия алмыйбыз. Бар һәм ничек кенә әле! Тик безнең “зәңгәр”ләр күзгә чалынмаска тырышалар, чаршаулау өчен генә булса да гаилә коралар, балалар тудыралар. Белмичә сөйләмим, әле күптән түгел генә бер хатын үзенең студент улына институттагы укытучысы (ир кеше!) имтиханны уңышлы бирү өчен сиңа минем белән табигатьтә ял итәргә чыгарга кирәк дип әйткән дип сөйләде.