Фоат Галимуллин: Алсу Хәсәнованың китүенә күңел ышанмый

Инде менә ничәнче көн башыма бер уй тынгылык бирми: Алсу Хәсәнова ничек шулай көтмә­гәндә дөнья белән хушлашты соң әле? Республикабызның төп газетасында әдәбият-сәнгать бүлеге эшен шулкадәр җанлы итеп алып бара иде бит ул. Ул әдәбият-сәнгать дөнья­сындагы кешеләр­нең чын дусты була белде.

Хәер, шуннан башка татар галәменең бу өлкәсендә тиешле сәясәтне алып барып булмыйдыр да. Ни дисәң дә, “Ватаным Татарстан” газетасында урын алган сүз җәмгыятьтәге күпчелек тарафыннан хупланган юнәлеш буларак кабул ителә. Укучылар шуңа күрә бу газета чыгышларына бик игътибарлы мөнәсәбәт күрсәтәләр. Алсу моны тирән аңлап эш итүче талантлы, кыю, язганнарына үз мө­нәсәбәте булган журналист иде. Инде аның чыгышлары бүтән бул­­маячак, дигән уй белән һич киле­шәсе килми. Минем уемча, Алсу­ның татар журналистикасы үсе­шенә керткән үз өлеше бар. Аның исеме, эше, әлбәттә, эзсез калмаячак.

Бу югалтуны авыр кабул итүем­нең сәбәбе тагын шуның белән аңлатыла: гыйнвар ахырына таба ул миңа болай дип шалтыратты:

– Фоат абый, Сезнең белән заман, әдәбият турында сөйләшеп утырасы килә иде, очрашу бил­гелә­мәс­сезме икән? Мин университетка да килеп чыга алам...

Шактый салкын көннәр иде ул. Шуңа күрә аны йөртәсем килмәде. Мин, үзем газета редак­циясенә килермен, дидем, һәм очрашуның көнен-сәгатен билге­лә­дек.

Ул мине бик ачык йөз белән каршылады. Без иркен генә бер бүлмәдә сәгатькә якын сөйләшеп утырдык. Инде әңгәмә тәмамлануга таба бара дигәндә генә Алсу яңа темага күчте, ул да булса – бүгенге радиоларның теле, аларда сөй­ләм куль­тура­сы­ның торышы турында минем фи­керләремне бе­лергә те­ләде. Мин, радио белән шактый гына бәй­ләнештә булуым сәбәпле, әлбәт­тә, уй-фикерләрем белән те­ләп уртак­лаштым. Көн саен уйлап, борчылып йөргән мәсьәләләр хакында сүз алып бар­дым. Ахырдан ул мине үзе берничә тапкыр рә­семгә тө­шер­де. Әңгәмәбезгә атна да узмады, 30 гыйнварда әлеге материал газетада басылып та чыкты. Шалтыратып, бу хакта миңа болай диде:

– Бу юлы мин сөйләшүнең радио­лар хакындагы өлешен генә би­рергә булдым. Башка темаларны соңыннанрак тәкъдим итәргә мө­м­кин булыр.

Әлеге материал укучыларда зур кызыксыну тудырды дип әйтә алам. Интернетта да аңа карата байтак фикерләр булды. Нигездә без әйткән фикерләрне хуплау юнәлешендә. Бу әңгәмә Алсуның интервью алуда зур осталыгын да күрсәтте. Чөнки әңгәмәнең кызык­лыгы, фикерләргә бай булуы аны алып баручының үз эшен, бу оч­рактагы бурычын аң­лап эш итүенә дә бәйле. Алсу, чыннан да, бик кызыклы әңгә­мәдәш иде.

Ул әле моның белән генә канә­гатьләнмәде. Ай-вайга карамастан, мине чәй эчәргә дә чакырды. Үзләренең эшли торган бүл­мәлә­рендә тиз генә өстәл әзер­ләде. Чәй янында да ул күп нәр­сәләр турында сөйләде. Сүз уңаеннан, мин аңар­дан туган авылы Шәледәге мәктәп турында сораштым. Чөнки анда директор булып аның әнисе, безнең педагогия институтын тәмамлаган Миң­зифа ханым эшли бит. Бу уңай белән дә уртак сүзлә­ребез күп булып чыкты. Нишлисең инде, гомере шулай аз булгандыр, күрәсең. Булган кадәресен ул чын мәгънәсендә ихлас, чын кеше­ләрчә, матур итеп яшәде. Бакыйлык урыны да оҗ­махлы булсын!

***

Алсу Хәсәнованың бакыйлыкка күчүенә күңел ышанмый.

Аны “Ватаным Татарстан”га тәүге адымын ясаганнан бирле белә идем. Тырышлыгы аркасында, тора-бара, редакциягә эшкә дә алынды һәм, чыннан да, үзен көчле журналист итеп танытты. Ул язмаларын бик иркен һәм гади, һәр укучыга аңлаешлы тел белән язды. Үз сүзен укучыларга курыкмыйча җиткерде, еш кына кискен тәнкыйть сүзләре әйтергә дә җөрьәт итте, чөнки ул әдәби һәм мәдәни тормышыбыздагы җитеш­сезлекләргә битараф булып кала белмәде.

Яшисе дә яшисе иде әле аңа. Ләкин нишләмәк кирәк: Ходай һәрберебезнең язмышын якты дөньяга тәүге аваз салуга ук язып куя диләр.
Хуш, Алсу, урының җәннәттә булсын!

Әхәт САФИУЛЛИН.