“Җырчы була алмыйсың, авылга кайтып, урман кис” дип Вадим Захаровны укудан куганнар

– Кечкенәдән мондый (гәүдә торышына күрсәтә – Авт.) түгел идем мин, соңгы елларда гына... Мәктәптә укыганда ук җырлап йөрдем. “Тәңкәләр” керәшен-фольклор ансамбле солисты идем. Конкурсларда катнаштым. Җыр-моңга сәләт –  әти-әнидән. Сәхнәгә чыкмасалар да әти баянда уйный, әни бик матур итеп җырлый. Бабай 5 яшьтә гармун алып биргән иде, шунда үзлегемнән уйнап-җырларга өйрәндем. И-и, бабай сөенде инде! “Колагыңа аю басмаган икән, улым”, – диде. Мин әле байтак вакыт “Кемнең колагына аю баскан икән”, – дип, күргән бер кешенең колагына үрелеп карый идем. Күп җырчылар: “Без Илһам абыйны, Әлфия апаны тыңлап үстек”, – диләр. Ә мин Салават абыйны тыңлап үстем. Без – Салават буыны.

 

 

– Әйе, музыка училищесында укыдым. Ике ел. Кызганычка каршы, укып бетерә алмадым. Анда мине: “Җырчы була алмыйсың, авылга кайтып, әтиең белән урман кис”, – дип чыгарып җибәрделәр. Гаеп миндә дә бар инде. Ике ел беренче курста укыдым. Вокалдан имтихан куймадылар миңа. Тагын бер ел укыдым, анда да куймагач, чыгып китүдән башка чарам калмады. Мин бит инде артистны кулына микрофон тотып,  сәхнәдә басып җырлап торуына ияләшкән. Училищега килеп кергәч, бер бүлмәдә опера җырлыйлар, икенчесендә гармун уйныйлар, башка бүлмәләрдә тагын әллә ниләр. Шуларны ишеткәч: “Кайда килеп эләктем? –  минәйтәм. Укудан азат ителгәч тә артык көенмәдем бугай. Күрше авылдан гаилә дустыбыз Сәвия апа мине җитәкләп диярлек Мәдәният һәм сәнгать университетына алып килде.  Бәхетемә, Венера Ганиева классына тыңлану мөмкинлеге насыйп булды. 2010 елда университетны тәмамладым.

 

 

– Кем белгән? Шулай язылган инде. Бервакыт концерттан кайтып барганда радиодан танышу смслары укыдылар. “Керәшен егетләре, языгыз”, – дигәне колакны ярып керде. Бераз шаярып алу максатыннан гына номерын җыеп, шалтыраттым. Мин – колхозчы, тракторда йөрим, фермада да хезмәт куям, тирес чыгарам, минәйтәм. Бу кыз Казанныкы булып чыкты. Әмма ни хикмәт, минем белән сөйләшүгә нокта куярга ашыкмады. Шулай сөйләшеп киттек, очрашырга сүз куештык. Мин Казанны белмим, минем анда Вадим Захаров дигән дустым бар, ул каршы ала дидем. Ярар, – ди бу, – мин сиңа аннары нинди автобус белән безгә кадәр киләсен аңлатырмын, – ди. Очрашасы көнне “Мин килдем”, – дип шалтыраттым. Ярты сәгать узгач кабат: “Мин автобуста йоклап киткәнмен. Төштем. Монда ниндидер зур мәчет, каршында “Цирк” дигән. Мин адаштым, дим. Шуннан соң ике атна аралашмый тордык. Уен белән башланган, уен белән бетсен, минәйтәм. Әмма күңелемә шул кызның җитмәвен аңладым. Кабат аралаша башладык. Күрешеп сөйләштек, аңлаштык, әзрәк үпкәләүләр дә булды инде анда. Шулай итеп, 1,5 ел йөргәч, өйләнештек. Ульяна исемле кыз үстерәбез.

 

 

– Начар гадәт бөтен кешедә бардыр инде ул. Минем начар гадәтем – тәмәке тартам. Ул начар гадәтме, гадәти хәлме, белмим. Артистларның күбесе тарта инде.

 

 

– Хыялланырга яратам. Шулай да, максат куеп, шуңа ирешү юллары яхшырак.

 

 

– Соңгы елларда дип, студент вакытта гына ябык идем мин. Тормыштан зарланырга яратабыз инде. Эшләмәсәң, чапмасаң, кемгә кем китереп бирә? Хатын тәмле ашатамы дип? Үземә дә пешереп ашарга туры килгәли әле...

 

 

– Әби йортка кертте. Аның фатирында яшим.

 

 

– Артык мактана алмыйм. Ларисага рәхмәт инде! Кирәк чакта тәрбияче дә була, табиб та.

 

 

– Күләменә карап. Кайвакытта гастрольгә чыгып киткәндә Ларисага әйтәм: “Менә, сиңа 150  сум акча, ни в чем себе не отказывай!” –  дим.

 

 

– Эстраданың киләчәге белән белмим ни булыр? Үземнең юнәлешем, юлым бардыр дип уйлыйм инде.

 

 

– Янау дигәннән, бер вакыйга искә төште. Бервакыт әти машинасында төнлә Сабантуйдан кайтып барам шулай. Ике “Волга” машинасы туктатты да машинаны “дубинка”лар белән җимерделәр. 2010 елда бу хәл. Өйләнергә бер ай калган иде. Нәрсәгә икәнен белмим. Соңыннан ул егетләрне эзләп тапкач, “Машинаңны бутадык”, – диделәр. Белмим. Андый кеше бит инде машинаны җимерә дә тизрәк таю ягын карый. Болар мине “Корстон”га кадәр куып бардылар. Юлда йөргәндә менә шундыйрак хәлләр дә була икән. Ходай саклаган инде үземне. Ул мизгелдә үземне кинода кебек хис иттем.

 

 

– Аллага тапшырып чыгам инде. Күңелдә барыбер курку хисе бар, юк түгел.

 

 

– Ике-өч ел элек кайсыдыр бер мәгълүмат чарасында болай дип язганнар иде минем турында: “Мәчет төзү өчен оештырылган Хәйрия концертында җырчы, керәшен егете Вадим Захаров та катнашты. Акча күп кергәч, ул теләк теләп: “И, Ходаем, шушы концерттан кергән акча мәчет файдасына булсын дигән дә чын күңеленнән чукынып куйган”, – дип. Мәчет белән бәйле хатирәләр күп минем. Бервакыт Самара өлкәсенең Камышлы районында бер мәчеткә 250 ел тулу уңаеннан оештырылган кичәгә чакырдылар. Инде җырларга минем чират җитте дигәндә утлар бетеп, аппаратура сүнде. Көйләгәч, тагын чыгыйм гына дигән идем, мулланың азан әйтү сәгате җиткән. Белмим, бәлки, очраклылык кынадыр бу. Әллә Ходай керәшен егете мәчет янында җырларга тиеш түгел дигән нәтиҗә чыгарды микән?

 

 

– Һәр концертны намус белән, чын сәнгать дәрәҗәсендә эшләргә тырышам. Аллага шөкер, фонограммага җырлаганым юк. Фольклор ансамбльләре булачак. Башкортстанда яшәүче бик күп иҗатташ дусларымның чыгышы да көтелә